TRÚC THÔNG [16.771] Poeta de Vietnam

TRÚC THÔNG

Nombre real Poeta Trúc Thông: Đào Mạnh Thông, nació en 1940. Después de graduarse en la Facultad de Letras de la Universidad de Hanoi, trabajó en el Consejo de Artes, la Voz de Vietnam hasta la jubilación. Luego se unió al consejo de redacción de la Revista de la Asociación de Poesía Vietnam Escritores.

Obras: 

Chầm chậm tới mình (thơ, 1985), Ma ra tông (thơ. 1993), Một ngọn đèn xanh (thơ, 2000), Văn chương ngẫu luận (lý luận phê bình, 2003), Vừa đi vừa ở (thơ, 2005), Mẹ và em (bình thơ, 2006).

Esperanza por nuestra calle *

En otoño, las almendras de Malabar

Están listas a madurar en la ventana,

Como en los viejos tiempos cuando Hy Vong trepaba el árbol

Y las recogía para los niños...

Así es como era Hy Vong:

Un árbol creciendo en medio del cielo,

Y cuando el viento agitaba sus hojas, sonreía.

Cuando el viento oscilaba aquí y allá, él cantaba aquí y allá.

Hay un niño adorable

En su alma de veinte años, que volvería.

El enemigo lanzó bombas;

Él se unió a la unidad antiaérea.

Le gustaba trepar a los árboles y recoger frutas para los niños.

Se fue a B *

... Queridos Tíos y tías:

Nuestro camarada Hy Vong

¿Ya no existe...?

Él nunca había sido tan silencioso,

La imagen del mártir

Lleno de humo de incienso en la casa número veinte.

Hy Vong va al otro reino.

Sus padres lo aman dos veces bajo el equipaje del soldado,

Lo amaron tres veces porque era muy bueno.

Tras momentos de estar aturdido, cantó de nuevo,

Y ay, su canto

Era más puro que los arroyos del paraíso.

En otoño las nubes se reúnen.

En otoño llueve blanco.

En otoño los niños van a la escuela.

El corazón del otoño se vuelve ansioso.

Hy Vong aún se mueve...

* Hy Vong, el nombre del personaje, significa Esperanza.

B: Nombre de código para Vietnam del Sur.

Antología de poemas de Vietnam

Traducción de León Blanco,

con la colaboración de G. Leogena

Bờ sông vẫn gió

Lá ngô lay ở bờ sông 

Bờ sông vẫn gió 

Người không thấy về 

Xin người hãy trở về quê 

Một lần cuối... một lần về cuối thôi 

Về thương lại bến sông trôi 

Về buồn lại đã một thời tóc xanh 

Lệ xin giọt cuối để dành 

Trên phần mộ mẹ vương hình bóng cha 

Cây cau cũ, giại hiên nhà 

Còn nghe gió thổi sông xa một lần 

Con xin ngắn lại đường gần 

Một lần... rồi mẹ hãy dần dần đi.

Đêm mùa thu

Em là mùa xuân 

Ở giữa mùa thu 

Mùa thu ru ru 

Mùa thu bão tố 

Màn mưa giăng giăng 

Mắt em xa thẳm 

Nào ai hay rằng... 

Anh đằng sau mưa 

Anh ngoài cánh cửa 

Anh ngoài đêm thẫm 

Anh ngoài ngàn khơi.

Cao Bằng

Sau khi qua đèo Gió 

Ta lại vượt đèo Giàng 

Lại vượt đèo Cao Bắc 

Thì ta tới Cao Bằng 

Cao Bằng, rõ thật cao! 

Rồi dần dần bằng xuống 

Đầu tiên là mận ngọt 

Đón môi ta dịu dàng. 

Rồi đến chị rất thương 

Rồi đến em rất thảo 

Ôm lành như hạt gạo 

Bà hiền như suối trong. 

Còn núi non Cao Bằng 

Đo làm sao cho hết 

Như lòng yêu đất nước 

Sâu sắc người Cao Bằng. 

Đã dâng đến tận cùng 

Hết tầm cao Tổ quốc 

Lại lặng thầm trong suốt 

Như suối khuất rì rào. 

Bạn ơi có thấy đâu 

Cao Bằng xa xa ấy 

Vì ta mà giữ lấy 

Một dải dài biên cương.