jueves, 5 de septiembre de 2013

JOZEF DELEU [10.447]


Jozef Deleu

Joseph Hugo Maria Deleu (Roeselare, BÉLGICA  20 de abril 1937 ) 
Poeta flamenco y prosista.


OBRA:

Prijs Vlaamse poëziedagen (1965)
Karakterprijs Visser Neerlandia (1970)
Orde van de Vlaamse Leeuw (1972)
Zilveren Medaille Robert Schuman (1973)
André Demedtsprijs ,met echtgenote Annemarie Deblaere (1974)
Eresenator van de Europese Beweging (1976)
Prix Descartes (1974)
GH 's-Gravesande-prijs van de Jan Campert Stichting (1981)
Lieven Gevaert Prijs (1989)
Grote Cultuurprijs van Oost-Vlaanderen (1989)
Prijs van het PEN - Centrum Vlaanderen (1991)
Adam de la Poésie (1994)
Prijs voor Poëzie van West-Vlaanderen (1995)
Taaluniepenning van de Nederlandse Taalunie (1995)
Prijs van de Vlaamse Regering (2002)
Gouden Erepenning van het Vlaams Parlement (2002)
Prijs voor Vlaams-Nederlandse Culturele Samenwerking (2009, samen met Jeroen Brouwers)
De Universiteit Gent verleende hem in 1994 een eredoctoraat.



marcharse

No te despidas. 
Deja la casa 
sin mirar atrás.

Llevas el brío en tu interior, 
vívelo también en tu ausencia. 
No te despidas.

En las páginas teñidas de tiempo, 
siguen las palabras soñando, 
más poderosas que los hechos.

En mayo florecen los árboles. 
También el huerto más viejo 
se cubre de color.

No te despidas. 
Deja la casa 
sin volver la mirada atrás.

Übersetzung: Traducción: Manuel del Cerro





weggaan

je moet geen afscheid nemen 
je moet het huis verlaten 
zonder om te kijken

je draagt het warm en wakker 
bewoont het ook afwezig 
je moet geen afscheid nemen

in door tijd verkleurde bladen 
blijven woorden dromen 
krachtiger dan daden

in mei bloeien de bomen 
ook de oudste boomgaard 
staat in gloed

je moet geen afscheid nemen 
je moet het huis verlaten 
zonder om te zien

© Bibliofiel
De: Weggaan. Een gedicht in zeven talen.
Publicado en:: 2002, Bibliofiel




Oude meisjes 1

Nu gaan ze sterven. 
Een voor een 
gaan ze nu dood.

Wie zal hun dromen 
erven, wie 
hun woorden

wie hun nood?




Oude meisjes 2

De slaap is hun liever 
dan een oorlog op teevee. 
Ze maakten er twee 
aan den lijve mee.

Ze praten omstandig 
met doden die zij kenden. 
Ze houden niet veel 
van verfilmde ellende.

De moed zinkt ons in de schoenen 
bij ieder bezoek.




Oude meisjes 3

Hun dunne haren 
waaien uit. 
De vragen drijven 
boven.

Wat gisteren 
nog leefde dooft 
in diepe kassen 
uit.

De stilte 
zij geloofd.






Oude meisjes 4

Zij verliezen 
woorden. 
Een voor een 
ontvallen hen 
de bladeren 
van hun boom.

Zij sprokkelen 
letters 
happen 
naar adem 
struikelen 
over de dorpel 
van hun mond.

No hay comentarios:

Publicar un comentario