domingo, 12 de julio de 2015

YORGOS (GIÓRGOS) VEIS [16.535] Poeta de Grecia


YORGOS (GIÓRGOS) VEIS 

(1955)
Poeta, ensayista, novelista, crítico y traductor, nacido en Atenas. Es diplomático, sobre todo en países de Asia y África, cuyas civilizaciones han influido en su obra. Ha traducido a J.L. Borges y John Luther Long. Ha publicado 8 libros de poesía y 3 de prosa. Ha sido traducido al inglés, al árabe, al chino, al polaco, al alemán y al rumano. Ha recibido importantes reconocimientos: En 2000 el Premio Estatal de Testimonio, en 2007 el Premio Lambros Porfyras de la Academia de Atenas y en 2010 el Premio Estatal Crónica-Testimonio.  

Selección de Dimitris Angelís y Virginia López Recio   
   Prólogo y traducción de Virginia López Recio  
http://www.omni-bus.com/n50/sites.google.com/





CLASES DE ANTROPOLOGÍA

La hora una caravana pegada al fango
con ruedas pinchadas veis imágenes estigmas
una finca más de Hiroshima nuestra lengua
tarde infectada
cabeza que se hizo balón en los pies del Domingo
nave espacial sin carburante
que perdió su órbita
los astronautas se enfadan
por no tener ya Tierra que ver
sino vasijas de los dioses rotas por cometas
olvidados, llenos de basuras de la mente ésos que éramos
y esta excelente letra A
el número 2014 algodón que se empapó
no puede sostener otros orines y lágrimas

que esta es la pesadilla
de todos los alcohólicos del mundo




ENCUENTROS

Parece que se ha caído hace tiempo
no puede mantenerse en pie
da un salto de vez en cuando
eructa existencias
el mendigo como gorrioncillo en la varilla
es aquél que llora números
ven a que lo levantemos pues
de su sucio charco
algunos, he sabido, lo llaman
Aqueronte   



LA DIADEMA

Apenas su vida hubo cambiado de página
Miró de frente a los carneros matados
otra feria inflamada de los musulmanes
creyó por un instante que se hallaba en un capítulo equivocado
buscó la salida de emergencia
pero sencillamente estaba allí parado
un segundo antes de que empezara la caída
sin frenos,
sin aire y nostalgia
sólo rencor




Γιώργος Βέης: 10 ανέκδοτα ποιήματα
Giórgos Veis 10 poemas inéditos


1. ΧΑΡΤΟΥΜ

Στον Γεράσιμο Δενδρινό

Η άμμος σηκώνεται πάλι,
όπως το χέρι να κρύψει το πρόσωπο, 
αργά στην αρχή
-η συντριβή διστάζει -
με δύναμη μετά και φούρια
να γίνει το πυκνό σεντόνι του πανικού
αδιαπέραστο από το νικημένο βλέμμα.
Σημάδι αλλαξοκαιριάς ή νέμεση του Νείλου;
Ναι, στο δρόμο του ο βήχας ό,τι κι αν βρει θα πνίξει.
Σκόνη καθεστώς.

Έπεται, σχεδόν πάντα, η έξαψη
η επιβίωσή μας μέσα στην ορμή μιας φύσης
ανώτερης του θανάτου.
Βλέπουμε πάλι τον κόσμο.
Επέτειος εικόνων που άντεξαν.
Ένα ποτήρι καθαρό νερό
η ανανέωση των προσδοκιών
για ένα μεγαλύτερο κι ευκολότερο
κέρδος.

2.ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ

Η ώρα τροχόσπιτο κολλημένο στη λάσπη
με τρύπια λάστιχα βλέπεις εικόνες στίγματα
ένα ακόμα οικόπεδο Χιροσίμα η γλώσσα μας
κακοφορμισμένο απόγευμα
κεφάλι που έγινε μπάλα στα πόδια της Κυριακής
διαστημόπλοιο χωρίς καύσιμα
που έχασε την τροχιά του
οι αστροναύτες θυμώνουν
που δεν έχουν πια Γη να βλέπουν
αλλά σπασμένα αγγεία των θεών από κομήτες
ξεχασμένοι, γεμάτοι σκουπίδια του νου αυτοί που ήμασταν
κι αυτό το υπέροχο γράμμα Α
ο αριθμός 2014 μπαμπάκι που μούσκεψε
δεν μπορεί να κρατήσει άλλα ούρα και δάκρυα

πώς αυτό είναι ο εφιάλτης
όλων των αλκοολικών του κόσμου

3.ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

Μέσα στο ίδιο σπίτι κατοικούν κι άλλοι
δεν φαίνονται, αναπνέουν όμως μαζί μας
δεν ζητούν εκδίκηση ή θυσίες στο βωμό της ανάμνησης
έχουν χορτάσει φαίνεται μ΄ αυτά
όχι μνήμη, αλλά ενόραση ψιθυρίζουν
όχι μνήμη, αλλά ενόραση,
με το πρώτο φως της αυγής
θέλουν στοργή να δείξουν
στα παιδιά που έφυγαν
μέσα στο κλάμα.

4.ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ
«Να μη διαλυθεί καμιά μέσα στο σύννεφο
από πολλή γνώση κι άλλη τόση ανέχεια σημαδεμένες
τρωτές και λαβωμένες ήδη του καιρού
αθύρματα της άγριας τύχης
ανάβουμε από την έγνοια
φωτοχυσία ξόδεμα σαγήνης
κάρβουνα μετά και στάχτη ονείρων
ή κάρβουνα σε τιμή ευκαιρίας
ή μήπως πλάνη;»
πρόλαβε να ρωτήσει η μέλισσα
λίγο προτού την καταπιεί ο κότσυφας.

5.ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ

Βήματα πάλι του κατοικίδιου σπορέα
εκτός κι αν είναι το πέρασμα
από την κρεβατοκάμαρα στην κουζίνα
εκείνου του αόρατου ζώου των σπηλαίων
ναι
του χρωστάμε ακόμη λίγο αίμα
από τότε που μας βοήθησε να επιζήσουμε
την εποχή της μεγάλης ξηρασίας.

6.ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ 

Πρέπει ν΄ αντέξω όπως ο κάστορας
την ορμή του ποταμού
ν΄ αρνηθώ όπως ο κόρακας το ξεφτισμένο σκιάχτρο του
να εξαντλήσω όπως η μύγα
όλες τις εκδοχές της εισβολής στη ζάχαρη
ν΄ ανεχτώ όλες τις ύβρεις του στερεώματος
όπως ο εκ γενετής ζητιάνος έχει μάθει ν΄ ανέχεται
και μετά να πετάξω πάνω από τα χαλάσματα του κόσμου
ένα καλαθάκι άχρηστες πράξεις και παραλείψεις
αερόστατο κήρυκας χωρίς καν λέξεις.

7.ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ακούω: Πανορμίτης.χρυσελεφάντινο.Κομοτηνή...
τις θυμάμαι
ακριβώς όπως τις συλλάβισα τότε για πρώτη φορά
τις ήθελα όμως αποκλειστικά δικές μου στο άμεσο μέλλον
ο θησαυρός του Δημοτικού Σχολείου
όπου η κάθε καινούργια λέξη
από τον Δάσκαλο κυρίως
ή τον διπλανό μου στο θρανίο
που δεν σήκωνε κεφάλι από τα βιβλία του
η κάθε καινούργια χώρα στον ρυτιδιασμένο χάρτη
δίπλα στον μαυροπίνακα

έκπληξη από ύπαρξη.

8.ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Μια βδομάδα στεγνός, λάβαρο της πείνας
άλλοι βαστάνε δυο βδομάδες
μεγάλο ζόρι, μισοσπασμένα κλαδιά της αντοχής
το δικό του όριο οι δέκα μέρες
μετά θα λυγίσει μέσα στα ένδοξα χρώματα του φθινοπώρου
για μια μπουκιά εξάρτηση
στον περίβολο της Εκκλησίας των Βαπτιστών
με τα Φύλλα Χλόης αγκαλιά
ανυπόταχτο Χάρλεμ, ματωμένο Μπρονξ.

9.Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Συνοικία μοιάζει απέξω, μέσα κρύβει το χάος
εξοντωτική ήπειρος αχανής των ματαιοτήτων
η μαύρη τρύπα των ματιών
θυμάσαι μήπως πού έμενα;
Επιστρέφω μετά από χρόνια και είναι κρύο
σειρήνες όχι πανικού αλλά εκδίκησης τώρα
δεν είχα προβλέψει εμφύλιο
σε λίγο άδειες πλατείες
θα μας χωρέσουν φαντάσματα.

10.ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Η σταθερή επέτειος του σώματος
υπόμνηση ή ανακύκληση γενεθλίων στιγμών
πάντως ένα εργαστήριο σκέψης
ανοικτό στο μέλλον: 18/10.

Η ανενδοίαστη αυτοπεποίθηση του ημερολογίου
η κυριαρχία των μηνών
ίσως θα καταρριφθεί κάποτε
από το κορμάκι όλων των συγκινήσεων 
που θα εμφανισθεί ακέραιο
όπως ποτέ πριν,
ρομφαία.






No hay comentarios:

Publicar un comentario