martes, 21 de abril de 2015

ANAHIT HAYRAPETYAN [15.710] Poeta de Armenia


Anahit Hayrapetyan 

(ARMENIA) 
Nacida en 1981, en Nagorno Karabaj, poeta, periodista, reportera gráfica. Ordenadores Estudios y fotoperiodismo en Yerevan, medios de comunicación y periodismo en Dinamarca. Poesía Pública en revistas literarias, primer libro en 2002. Taboo, 2005 Premio a la Unión Literatura Escritores de Armenia joven. Periodista y reportera gráfica, trabajando para Eurasianet, sus fotografías aparecen en National Geographic Traveler (Armenia), Newsweek, etc. Ogoniok Premios internacionales importantes de fotografía para su obra.





Pancita

A la mañana muy temprano
con el olor de las sábanas
con el dolor interminable de mis piernas 
con el cerebro totalmente nuevo y vacío
y ella durmiendo impasiblemente todavía
me levanto me asomo al balcón como una sonámbula
desnuda
completamente desnuda

las barrenderas limpian las aceras cantando
no sé qué canción antigua
balcón terraza
si alguien decidiera mirar hacia arriba
yo con la panza grande
con las tetas grandes
donde ya se acumula leche
cubiertas de estrías rojas
a causa de estirarse tanto
con los pezones que se muestran
más allá de mi voluntad.

¡Me da lo mismo!
Mis amigas
siempre lo hacen
pechos al aire en la playa
en casa
en el balcón
en la vida
y hasta con la ropa puesta
yo sentía sus pechos

se sacude dentro de mi panza
palpo y adivino piernas manitos
mamá te quiere, gatita,
mamá te adora
quiere que nazcas
para jugar juntas
hace mucho que no juego

mi panza
ordenándola entre mis piernas de alguna manera
me siento frente a la computadora
llantos
amargos
con los pensamientos colgados de las orejas
de mis labios
entre mis manos
trato de escribir el poema de siempre.



Un idioma también es un incendio. 20 poetas de Armenia
Compilación: Mariné Petrossian
Traducción: Alice Ter-Ghevondian
Versión poética y prólogo: Ana Arzoumanian
Alción Editora, 2013.



LA MUNTELE ARARAT

el îşi aducea aminte – când să fi fost? – tânăr, 
plin de vise şi de simţire, 
călătorea de la erevan mai spre margine 
când fu aprins de o imposibilă iubire. 
y. charents


pas cu pas urcând pe ararat 
fir-ai afurisit fir-ai tu afurisit 
pas cu pas mai mult mi se înfundă 
sângele meu prin vene te poartă 
despre tine scriu cu obstinaţie 
de iubit nu iubesc


improvizaţiile lui duke ellington 
în camera cu pereţii strâmbi 
unde totul miroase a sex 
rufele întinse să se usuce 
papucii 
până şi cafeaua 
eu abătută 
tristă şi transparentă 
atât de lentă, feminină 
mi-am văzut mâinile febrile 
de parc-aş avea vreo patru ani 
dacă zici că sunt rea, tu eşti 
tu cu degetele încrucişate la spate 
ca dezlegare la minciuni 
pe când mă pregăteai pentru tine


eu te omor 
încep de la penisul 
căruia nu-i plac fecioarele


atoate-cunoscător, atoate-poftitor 
intelectual 
harnic şi câştigător 
întotdeauna ridicat 
semănătorul 
gata mereu de luptă pe viaţă şi pe moarte 
numai şi numai spre binele patriei 
înainteeeeee!


ai iubit 
hahahaha 
încă un număr în clubul zero 
în agitaţia mulţimii de melomani 
unde toţi ştiu totul despre toţi 
de parcă abia ţi-ai aduce aminte numele meu 
golul marcat


chiar pe muntele ararat 
am iubit 
corpul tău scurt îndesat 
transpirat 
degetele scurte 
ochii încrucişaţi 
aşa cum am iubit 
la fiecare metru al muntelui ararat 
multe alte penisuri tăiate 
nu te iubesc 
cum ciripitul încet ţi se stinge 
încă un pas înainte 
spre culmea luminoasă 
urc şi soarele este cu fiecare pas mai fierbinte 
sms-ul pe care mi l-ai trimis 
că sunt foarte slabă la ce fund 
că burta nu mi se manifestă 
că faţa mi-e senină 
şi fruntea expresivă 
că am ţâţe mici şi simpatice 
neatinse de buze şi guri 
că pe ea o doreşti, alpinista din mine 
fugară, proscrisă, 
pierdută, în paragină 
singură şi stearpă 
că în muzeul viking de mine ţi se face dor 
nu mă enervează 
că vârful nu se zăreşte 
norii s-au lăţit 
no să înnebunesc 
la patru mii de metri 
beau 
ceai din zăpadă de pe ararat topită 
noroc! 
fundul meu a ajuns pe planul al şaptelea 
şi nu supără pe nimeni 
că nevoile toaletei trebuie împlinite 
iar dis-de-dimineaţă 
pornesc la drum 
înainteeee 
spre piscul luminos


prin zăpezile muntelui ararat 
următorul pas 
fiecare pas puţin mai sus decât cel dinainte 
frigul e insuportabil 
sângele-n vine îmi duce voios bogatul conţinut de sms-uri 
siemens model cincizeci şi doi, furat din vechiul telefon 
anahit 
scrie 
am să-mi pierd minţile 
avansând atât de încet 
prin zăpezile muntelui 
aşa nu mai pot merge 
el, juma, se repede 
iar eu atât de uşoară că pot să şi zbor 
dar îmi simt greutatea tot mai mult 
respir greu 
abătută 
tristă şi transparentă 
atât de lentă, feminină 
văd în sfârşit piscul


atoate-cunoscător, atoate-poftitor 
intelectual 
harnic şi câştigător 
întotdeauna ridicat 
semănătorul 
gata mereu de luptă pe viaţă şi pe moarte 
numai şi numai spre binele patriei 
înainteeeeee!




համար մեկ

երեք ընկերուհիներով հյուղակում ապրում ենք
մեկ էլ փոշու ամպ նկատեցինք
տեսանք բազմահազար ձիավորներ գալիս են դեպի մեզ
փախչելու տեղ կար
աստիճաններով պիտի ներքև վազեինք
հաստատ ոտքերի տակ կտային մեզ
հետ գնացինք հյուղակ
մեզ գրավեցին երեք ձիավոր
ընկերուհիներիս ձիավորները գեղեցկադեմ հաղթանդամ
ինձ բաժին ընկավ ամենագեշը
մի քանի անգամ փորձեցի փախչել
բան դուրս չեկավ
ընկերուհիներս շատ գոհ էին
երջանկություն գտան
ամենագեշը պարզվեց առաջնորդն էր
երբ հասկացա ինչքան է ինձ համար տանջվում
սկսեցի վարանել
փախչել թե մնալ այնուամենայնիվ




համար երկու

ինձնից մի քանի տարի փոքր տղա սիրահարվեց ինձ
ես երկար ժամանակ լուրջ չէի ընդունում
փորձում էի հասկացնել առանց վիրավորելու
վերջը շատ նեղացավ
մի քանի տարուց էլի եկավ
երբ որ մի քանի անգամ մի քանի տարուց հետո վերադարձավ
սկսեցի կասկածել
իսկ եթե իսկապես միգուցե բայցևայնպես այնուամենայնիվ
սատանան տանի պետք է փորձել



համար երեք

ամենակրկնվողը սա է
զանգերը հնչում են
ես մոռացած որ կիսամերկ եմ ու անկոշիկ
խելագարի պես վազում եմ` հանկարծ չուշանամ
հանկարծ չկարծի` չեմ գնալու
հանկարծ չհասնեմ
մայրս հետևիցս քողը բռնած վազում է
կոշիկներս գրկած վազում է
մայրս ինձ հավասար վազում է
ես արագ ոտքերս պոկում եմ
արագ արագ
տեսնում եմ` եկեղեցու պատի տակ հեկեկում է




համար չորս

բոլորին հավաքում եմ շուրջս
ու ասում որ կարող եմ ինձ գետնից պոկել
կենտրոնանում եմ
ու մարմինս իսկապես բարձրանում է
ամեն օր սովորում եմ մի քիչ ավելի վերև
մի քիչ ավելի վերև
թռչունի պես ճիշտ է հնարավոր չի լինի
պետք էլ չի




համար հինգ

իմ պատուհանից քո պատուհան
բան չի մնացել
էդ ճանապարհն էլ կանցնեմ
նվաղում եմ
երբ սկսում ես հանվել
շուտով ֆիլմ նայելու ժամանակն է
տունը կլցվի արհեստական երջանկությամբ
իսկ երջանկությունն այդպես էլ չի գա
ասելիք չունեմ
իմ պատուհանից քո պատուհան
մի պարան կկապեմ
լվացք կփռեմ
ինչ լավ է`
այստեղ երեկոյան պատուհանները չեն ծածկում ծանր վարագույրները
ու նրանց հետևում տեղի ունեցող արարները
լցնում են միայնության ժամերս
նվաղում եմ
երբ սկսում ես հանվել…




համար վեց

սպիտակը շատ է
էնքան շատ որ աչքերս կուրանում են
եղել ա` մթան մեջ գոռացել եմ
չէի պատկերացնում սպիտակից ավելի կվատանամ
բոլորի պատերը սպիտակ են
բոլորի առաստաղները սպիտակ են
բոլորի դռները սպիտակ են
ոտքս առաջ եմ դնում
էն մյուս ոտքս եմ փորձում առաջ դնել
մահճակալից ընկնում եմ




համար յոթ

հերթական թռիչքս է
բոլորը հավաքվել ինձ են նայում
զգում եմ ինչ-որ բան խանգարում է
զգում եմ ինչ-որ բան կիսատ է
ինքս ինձ ասում եմ`
պատկերացրու մենակ ես
պատկերացրու մենակ ես ու սիրելի
պատկերացրու սիրելի ես ու ցանկալի
պատկերացրու ցանկալի ես ու դատարկ
պատկերացրու դատարկ ես ու իմաստուն
կամաց կամաց բարձրանում ես վեր
պատկերացրու գետնից կամաց կամաց բարձրանում ես վեր




համար ութ

չի լինում ա մի հատ կատարինե ա լինում
չի լինում ա մի հատ գրիգոր ա լինում
չի լինում ա մի հատ մամա ա լինում
չի լինում ա մի հատ պապա ա լինում

չի լինում ա մի հատ ականջ ա լինում
մի հատ էլ խոզուկ
վերջ քնեցինք




համար ինը

ամեն օր գլուխս տարուբերելով ասում եմ`
սենց չի կարող շարունակվել
դու պետք է ինձ անընդհատ
ես քեզ սիրում եմ ասես
ես քեզ ամենաշատն եմ սիրում
աչքերիդ մեջ պիտի այրես մի քանի արեգակ
ու բանաստեղծություններ պիտի սովորես անգիր
շեքսպիր պիտի կարդաս ինձ համար շեքս-պիր
աչքերիդ մեջ լցնես մի քանի անձրև
ու լաց պիտի լինես իբր պատահաբար վերջում
ու ես խելակորույս քո գիրկը պիտի ընկնեմ




համար տասը

էդ սաղ հեչ դու էն ասա էսօր օրինակ քանի՞ հատ նոր գերմաներեն բառ ես սովորել

համար տասնմեկ

չի լինում ա մի հատ կատու ա լինում
գնում ա տատիկի տուն
-մամա մամա
իսկ ի՞նչ եղավ կովիկը
-կովիկին կերավ առյուծը
-ինչու՞
-սոված էր
-ես էլ եմ սիրում կովիկ ուտել




համար տասներկու

ապարները լցնում եմ մեքենայի մեջ
տանում թափում աղացը
էլի էլի էլի
միակ կին վարորդը արտադրամասում ես եմ
պղնձա-մոլիբդենա-հողախառը զանգվածը
հիշողություններիս մեծ քանակը հետը խառնած…
այս դաշտերով վազել էի
այս դաշտերում գառներ էի արածացրել
այս դաշտերում սիրել էի
այս դաշտերում ես իմ երազներն էի շաղ տվել
հիմա
դրանք
աղմուկով լցվում են աղացի մեջ
երեխաներս սոված չեն մնա
մերկ եմ
սին ու անպաշտպան
աղացի ատամները
առանց հաշվի առնելու իմ ցանկությունները
խժռում են ինձ
ես մանրանում եմ
դառնալու պարկերում թաղված հարստություն
երեխաներս մնացին առանց մեր
վախ
երեխաներս մնացին անտեր



համար տասներեք

քուրդ երեք ակտիվիստուհիների թաղումն է
պատուհանից տեսնում եմ` ուր որ է կանցնի թափորը
ուշագնաց փնտրում եմ լուսանկարչական սարքս
տեղադրում մոնոպոդի վրա ու կանգնում ամենալավ կետում
չգիտեմ ինչ երկիր է
չգիտեմ որտեղ եմ
չգիտեմ ինչպես այստեղ հասա
մայրս տղայիս ձեռքիցս խլում վազում է ներս
թափորն անցնում է
ես հիշում եմ որ ինչ-որ տեղ արդեն տեսել եմ այս լուսանկարները
լռության միջից հայացքները ինձ են շրջվում
վերջապես ընդունեք հայոց ցեղասպանությունը
գոռում եմ



համար տասնչորս

համար քսանմեկ տրամով գնացինք համար տասնմեկով հետ եկանք

համար տասնհինգ

իսկ դու թաբուն կարդացե՞լ ես

համար տասնչորս կամ երգ ոտքերի մասին

համար տասնվեց

թղթերը դասավորեց պայուսակի մեջ
հագավ կոստյումը
համբուրեց շուրթերս
ու հեռացավ
դանդաղ դուրս իջավ
գլուխը շրջեց աջ շրջեց ձախ
քայլերն ուղղեց դեպի կանգառ

համար տասնյոթ

նրա մարմինը բարակ էր ու սլացիկ
նա բազում երազանքներ ուներ
այն ժամանակ նա ամենասիրունն էր
ու շատ երիտասարդ
նրա մաշկը թարմ էր
ու ձայնը զրնգուն


համար տասնութ

հանկարծ հրդեհ է բռնկվում
երեխաներիս վերցնում եմ ձեռքիս
դեռ բավական հեռու է
կհասցնեմ ինչ-որ բան էլ վերցնել
շվարած շուրջս եմ նայում`
ինչը ինչը ինչն է կարևոր
մայրս արագ-արագ գրքի էջերն է թերթում
ձեռքերը փութալուց դողում են
մայրս արագ-արագ շորերն է քանդում`
երեխաները դուրսը չմրսեն
մայրս արագ-արագ ուտելիք է պատրաստում
նա ամեն ինչ գիտի
ինչ անեմ լուսանկարներիս հետ
ուր խցկեմ բանաստեղծություններս
հրդեհը ահագնորեն մոտենում է


համար տասնինը

չի լինում ա
մի հատ նուֆ-նուֆ ա լինում
նիֆ-նիֆ
նաֆ-նաֆ
գալիս ա ասում բարև
տուկ-տուկ
ասում ա բարև
ու փչում ա
փչում ա
վազում ա ասում ա բարև ու փչում ա
վազում են
փչում ա

համար քսան


No hay comentarios:

Publicar un comentario