jueves, 5 de septiembre de 2013

JAZRA KHALEED [10.453]


Jazra Khaleed 

Nacida en Chechenia en 1979, vive en la actualidad en Atenas y escribe exclusivamente en griego. Él es uno de los primeros de una nueva generación de escritores griegos que han nacido fuera de las fronteras de Grecia, con raíces en otras culturas e idiomas, aportando nuevas ideas, las direcciones, y los ritmos de la poesía griega. Khaleed es poeta y boxeador desde Atenas dura centro de la ciudad, y su poesía es una denuncia de todo lo que es justo e injusto en Grecia de hoy. Durante miles de años Grecia ha enviado a sus ciudadanos como inmigrantes a los cuatro rincones del mundo, pero en la última década se ha convertido por primera vez en su historia un imán atrayente para la inmigración de África y el Medio Oriente. Decenas de miles de kurdos, los somalíes, iraquíes, paquistaníes y afganos que viven en condiciones difíciles, incluso desesperada, en los barrios pobres atenienses. Como Khaleed dice en su poema "Autorretrato": "Escribo en nombre de todos los vagabundos, indigentes descalzos, / los que son pasado."



TOQUE DE QUEDA

En un monopatín
atravieso la ciudad 
policías, coche-patrullas por todos lados
soldados en cada esquina
trato de evadir las cámaras de vigilancia
desde los capiteles me miran como los ojos de Dios
por detrás de ventanas con cortinas
los hombres de la casa 
están mirando las noticias de las ocho y asegurando sus puertas
odian lo que es diferente
aman la seguridad
la humanidad esta muerta sin ellos
temen cada contacto, aun el contacto visual

Las calles vacías
tiendas cerradas
teléfonos muertos
otra noche de terror
yo busco razón
no me preguntes quien soy
todos mis héroes están muertos
no veo ni los arboles ni la madera
solo antenas y calles
si pudiese contener todos los amaneceres del mundo en mis manos
no sabría que hacer con toda esa luz
y aun así nunca mate a a nadie por un poco de gas natural
o un campo de golf

Toque de queda
Una noche blanca en Atenas

Me apresuro en mi monopatín
una pistola en mi templo
otra noche traiciona a sus niños
música a todo volumen desde las celdas de la policía
el amor ha abandonado esta ciudad
dejando detrás solo basura y soldados
si hubiera vivido en los “veintes” hubiera sido un minero comunista
pero este es el siglo veintiuno
a las ratas les encantan los laberintos - y dulce Señor Jesús

Primero se llevaron a los musulmanes
luego a los anarquistas
aquellos quienes odian este mundo
mi tiempo hace tiempo que paso
me transformo en un duende
atravieso la ciudad en un monopatín
desnudo
con los pasadores flojos
me vuelvo invisible
camera de vigilancia o pistola - una de ellas me matara
hay un camino, pero no libertad

Toque de queda
Una noche blanca en Atenas

Übersetzung: Traducción de Erick Paiva-Nouchi





ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Πάνω σε ένα σκεϊτ
διασχίζω την πόλη
Παντού περιπολικά και ζητάδες
Στρατιώτες σε κάθε γωνία
Προσπαθώ να αποφύγω τις κάμερες 
Με κοιτάνε σαν το θεό από το καμπαναριό
Νοικοκυραίοι πίσω από κουρτίνες
βλέπουν τις ειδήσεις των οχτώ και κλειδώνουν τις πόρτες
Μισούνε το Άλλο
Λατρεύουν την ασφάλεια
Ο άνθρωπος είναι νεκρός μέσα τους
Φοβούνται κάθε επαφή, έστω και με τα μάτια

Οι δρόμοι ερημωμένοι
τα μαγαζιά κλειστά
τα τηλέφωνα νεκρά
Άλλη μια νύχτα γεμάτη φόβο
Ψάχνω ένα σκοπό
Μη ρωτάς ποιος είμαι
Οι ήρωές μου είναι όλοι νεκροί
Δεν βλέπω ούτε το δέντρο ούτε το δάσος
Μόνο κεραίες και εμπορικά κέντρα
Αν είχα στα χέρια μου όλες τις ανατολές του κόσμου
δε θα ήξερα τι να το κάνω όλο αυτό το φως
Μα πάλι, εγώ δεν σκότωσα ποτέ για λίγο φυσικό αέριο 
ή για ένα γήπεδο γκολφ

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

Τρέχω πάνω σε ένα σκεϊτ
Mε το πιστόλι στον κρόταφο
Άλλη μια νύχτα προδίδει τα παιδιά της
Από τα κρατητήρια ακούγεται μουσική στο τέρμα
Η αγάπη έφυγε από αυτή την πόλη
Άφησε πίσω της μόνο σκουπίδια και στρατιώτες
Αν ζούσα στην δεκαετία του ’20, θα ήμουν κομμουνιστής ανθρακωρύχος
Μα είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα
Τα ποντίκια λατρεύουν τον λαβύρινθο - και τον καλό Χριστούλη

Πρώτα πήρανε τους μουσουλμάνους
Τους αναρχικούς
Όσες εχθρεύονται αυτόν τον κόσμο
Εμένα ο καιρός μου έχει περάσει προ πολλού
Γίνομαι αερικό
Διασχίζω την πόλη πάνω σε ένα σκεϊτ
Γυμνός
Με τα κορδόνια λυμένα
Γίνομαι αόρατος
Κάμερες ή όπλα, ένα από τα δύο θα με σκοτώσει
Υπάρχει ένας δρόμος, αλλά δεν υπάρχει ελευθερία

Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

© Jazra Khaleed
Publicado en:: , unpublished





MENSES

Du sagst:
„In meinen Eierstöcken berge ich
Verben,
Winkel,
Sperma tropfende Zungen.“
Durchbrechung deines Zyklus gelungen
Hab blutig riechende Reime gesungen
Hab keine Poesie der Straße gespien
Hab Liebhaber-Wörter geboren, aus ihnen 
perlt ganz langsam Blut 
Bei mir Ode, bei dir Periode
In Mondmonaten zähl ich den Vers
In Vollmondnächten dichte ich kontrovers
Bei Ebbe bin ich guter Hoffnung,
Der stampfende Kolben könne Wörter gebären
Zieh dich raus, bevor der Vers ejakuliert
Bevor er endet mit männlicher Hebung.

Blutest du, geh ich nicht auf die Jagd
Töten Soldaten Kinder, tauch ich meine Zunge messerscharf
In den Monatsfluss.

Übersetzung: Aus dem Griechischen von Michaela Prinzinger







EMMHNA

Μου λες: 
«Στις ωοθήκες μου κρύβω 
ρήματα, 
γωνίες,
γλώσσες που στάζουν σπέρμα»
Εγώ κόβω τον κύκλο σου κάθετα
Γράφω ρίμες που μυρίζουν αίμα
Δε φτύνω ποίηση του δρόμου
Γεννάω λέξεις εραστές που ματώνουν
με το πέρασμα του χρόνου
Μαζί σου ζω την ποίηση σαν έμμηνη ρήση
Μετρώ τους στίχους σε φεγγάρια
Τα βράδια με πανσέληνο γράφω στα σκοτάδια
Την άμπωτη προσμένω λέξεις να γεννήσει
Το έμβολο εν κινήσει
Τραβήξου πριν ο στίχος χύσει
Πριν γίνει αρσενικός

Όταν εσύ ματώνεις, εγώ δε βγαίνω για κυνήγι
Την ώρα που στρατιώτες σκοτώνουνε παιδιά
Στα έμμηνα βουτώ της γλώσσας το λεπίδι

© Jazra Khaleed







No hay comentarios:

Publicar un comentario